Sistemska porodična terapija je savremeni pristup problemima porodice, parova i pojedinaca u čijem fokusu su odnosi, tj.interakcije koje neprekidno osvarujemo sa drugima. Osnovna pretpostavka na kojoj se temelji porodična psihoterapija jeste da naše ponašanje umnogome oblikuje kontekst u kojem živimo i odnosi koje ostvarujemo sa članovima porodice, prijateljima, kolegama na poslu. Kvalitet ovih odnosa utiče na sve aspekte života porodice, a naročito na psihološko i emocionalno zdravlje njenih članova, što je potvrđeno brojnim istraživanjima.Terapijski proces ovog psihoterapijskog modaliteta predstavlja zajedničko traganje za obrascima ponašanja, porodičnim pričama i uvjerenjima koja su doprinijela nestabilnosti unutar porodice, kao i za promjenama koje mogu stabilizovati porodični sistem.

Odrednica sistemska označava pristup odnosima kao sistemu interakcija koje postoje u užem ili širem kontekstu. Pored naših neposrednih odnosa, sistemima se smatraju i politički, vjerski i kulturni aspekti života u zajednici. Svi ovi sistemi igraju značajnu ulogu u oblikovanju onoga što jesmo i načina na koji živimo. Porodična psihoterapija ih zato uzima u obzir i koristi kao potencijal koji može dovesti do promjene. Zato je ovaj terapijski modalitet primjenljiv i u radu s većim grupama i organizacijama.

Porodični terapeuti obično rade s više članova porodice, tj. sa svima koji su zainteresovani za to da dođe do promjene trenutnog stanja. U atmosferi povjerenja, prihvatanja i sigurnosti, odvija se proces traganja za porodičnim snagama i resursima koji mogu dovesti do promjene. Ponekad se rad organizuje samo sa roditeljima ili posebno s djecom, ponekad sa pojedinim članom porodice. Neki terapeuti rade u saradnji sa koterapeutom ili timom. Postoje situacije kada sistemski porodični terapeuti intervenišu sarađujući s institucijama od značaja za porodično funkcionisanje (školom, socijalno službom i sl.). Svi se ovi oblici rada organizuju u dogovoru i uz saglasnost porodice.

Terapijska seansa traje od 60 do 90 minuta, a učestalost susreta kreće se od jednom sedmično do jedanput tokom više sedmica, zavisno od potreba porodice, faze u kojoj se tretman nalazi i drugih uslova. Dužina tretmana kreće se od 6 do 20 seansi, što zavisi od brojnih faktora važnih za terapijski proces.

(Why family therapy… because it deals with family pain. – Virginia Satir)

Svaka situacija ili problem koji utiče na odnose među članovima porodice i njeno funkcionisanje može biti povod za terapijski rad. Takođe, svaki individualni problem koji utiče na život pojedinca u porodici ili na poslu može se tretirati sistemskim pristupom. Porodična terapija se preporučuje u slučajevima kriza, kao i u slučajevima dugotrajnih problema.